Przesłanki zastosowania stacjonarnego dozoru elektronicznego podzielić można na techniczne oraz osobowe.
Istota pierwszych z nich sprowadza się do tego, że kara może być wykonywana w systemie dozoru elektronicznego jedynie wówczas, gdy pozwalają na to warunki techniczne obejmujące w szczególności liczbę oraz zasięg dostępnych nadajników i rejestratorów oraz możliwości organizacyjne ich obsługi (art. 43h § 1 kkw).
Podkreślić trzeba, że jeżeli osoba mająca zostać poddana systemowi stacjonarnego dozoru elektronicznego zamieszkuje wspólnie z inną osobą lub osobami pełnoletnimi, warunkiem jego rozpoczęcia jest uprzednia ich pisemna zgoda, obejmująca także umożliwienie podmiotowi dozorującemu przeprowadzanie czynności kontrolnych.
Z kolei katalog przesłanek osobowych, które umożliwiają zastosowanie wobec skazanego dozoru elektronicznego, obejmuje następujące elementy:
1) wobec skazanego zapadł wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą jednego roku i 6 miesięcy,
2) przestępstwo, na podstawie którego nastąpiło skazanie, nie zostało dokonane w warunkach multirecydywy,
3) jest to wystarczające do osiągnięcia celów kary,
4) skazany posiada określone miejsce stałego pobytu,
5) osoby pełnoletnie zamieszkujące wspólnie ze skazanym wyraziły zgodę na taką formę odbywania kary,
6) odbywaniu kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie stoją na przeszkodzie warunki techniczne,
6) w przypadku skazanego, który jeszcze nie rozpoczął odbywania kary w zakładzie karnym – jeżeli względy bezpieczeństwa i stopień demoralizacji, a także inne szczególne okoliczności nie przemawiają za potrzebą osadzenia skazanego w zakładzie zamkniętym,
6) w przypadku skazanego, który rozpoczął już odbywanie kary w zakładzie karnym – jeżeli za udzieleniem zezwolenia przemawiają dotychczasowa postawa i zachowanie skazanego (art. 43la kkw).
Dozór elektroniczny może zostać także zastosowany wobec skazanego, w stosunku do którego orzeczono zastępczą karę pozbawienia wolności za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.