Dobra osobiste są prawnie chronionymi wartościami.
W art. 23 Kodeksu cywilnego znajduje się przykładowy katalog dóbr osobistych. Dobrem osobistym są w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Dobra osobiste są dobrami niematerialnymi, nieodłącznie związanymi z człowiekiem, są więc niezbywalne.
Zgodnie z art. 43 Kodeksu cywilnego, przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych stosuje się odpowiednio do osób prawnych oraz do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (art. 331 § 1 KC w zw. z art. 43 KC).
Katalog dóbr osobistych.
Katalog dóbr osobistych osób prawnych różni się nieco od katalogu dóbr osobistych osób fizycznych. Wśród dóbr osobistych przysługujących osobie prawnej można wymienić np. nazwa, dobre imię (odpowiednik czci), tajemnica korespondencji, nietykalność pomieszczeń, w których prowadzona jest działalność osoby prawnej.
Zgodnie z treścią art. 24 Kodeksu cywilnego, ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W związku z tym, by realizować roszczenia określone w przepisie art. 24 Kodeksu cywilnego, muszą zajść następujące przesłanki:
1) istnienie danego dobra osobistego,
2) zagrożenie naruszenia lub naruszenie dobra osobistego,
3) bezprawność działania naruszyciela.
Oczywiście wszystkie wyżej wymienione przesłanki muszą być wykazane stosownymi dowodami, takimi jak dokumenty czy zeznania świadków.
Bezprawność naruszenia dóbr osobistych.
W przedmiocie bezprawności działania, ustawodawca przewidział mechanizm wzruszalnego domniemania bezprawności działania naruszyciela, co oznacza, że ciężar dowodu bezprawności przerzucony jest na naruszającego dobro osobiste. Naruszyciel zatem musi wykazać stosownymi dowodami i twierdzeniami, że jego działanie nie było bezprawne.
Usunięcie skutków naruszenia, zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych.
W razie dokonanego naruszenia podmiot, którego dobra osobiste może żądać:
1) dopełnienia czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie,
2) zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych.
Podstawa prawna:
Adwokat Warszawa dobra osobiste.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
