Na wstępie przypomnieć należy, że kontakty rodzica z dzieckiem, w sytuacji gdy rodzice nie wychowują wspólnie dziecka, obejmują w szczególności przebywanie razem (najczęściej bez obecności drugiego rodzica). Co więcej, utrzymywanie tych kontaktów jest zarówno prawem jak i obowiązkiem rodzica oraz dziecka (art. 113 k.r.o.). Oczywiście poza osobistą stycznością może i zapewne powinno dochodzić też do kontaktów za pośrednictwem np. Internetu, telefonu czy korespondencji.
Ustawodawca wskazuje, że jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia w braku porozumienia rozstrzyga Sąd opiekuńczy.
W braku zgody miedzy rodzicami o sposobie i częstotliwości kontaktów decyduje Sąd.
Szerzej o tematyce kontaktów z dzieckiem w moim wpisie o kontaktach z dzieckiem.
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 13.03.2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego ustalone w nim zostały między innymi obostrzenia dotyczące przemieszczania się. Ograniczenia powtórzone zostały Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, z dnia 10.04.2020 r.
Prawodawca wprowadzając obostrzenia postanowił wprowadzić również klauzulę łagodzącą obostrzenia a mianowicie zaspokajanie niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego.
Pamiętać należy, że przemieszczanie się rodzica w celu spotkania z dzieckiem, tak samo jak i przemieszczanie się rodzica z dzieckiem w ramach realizowania kontaktów należy poczytywać jako zaspokajanie niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego.
Powyższe oczywiście nie odnosić się do przypadków gdy rodzic poddany jest kwarantannie lub izolacji z powodu zarażenia lub zagrożenia zrażenia koronawirusem (COVID-19) lub inna chorobą zakaźną, jak również do sytuacji gdy rodzic spotykający się z dzieckiem z racji na rodzaj wykonywanego zajęcia, miejsca w jakich przebywa czy inne istotne czynniki jest realnie zagrożony zachorowaniem. Jednak rodzic, z którym dziecko zamieszkuje nie jest uprawniony samodzielnie dokonać decyzji o zakazie kontaktów drugiego rodzica z dzieckiem zwłaszcza gdy nie ma ku temu istotnych przesłanek, a stoją za tym jedynie ogólne „przezorne” wyrazy ostrożności.
Pozostaje tu liczyć na rozsądne działanie obydwojga rodziców w celu uchronienia dziecka przed zachorowaniem.
Pamiętać należy, że w sytuacji udzielenia przez Sąd zabezpieczenia na czas trwania postępowania polegającego na określeniu sposobu kontaktów rodzic a dzieckiem (np. w sprawie o rozwód, o określenie sposobu kontaktów), nawet jeżeli postanowienie zostało wydane na długo przed ogłoszeniem stanu epidemii, postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia obowiązują.
Wskazać tu można choćby na wytyczne Ministerstwa Sprawiedliwości dotyczące przedmiotowej kwestii zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa.
Tekst wytycznych znajdą Państwo tutaj.
Należy oczywiście pamiętać, że każdy przypadek należy oceniać indywidualnie i w razie istotnego sporu między rodzicami w ocenie zasadności lub jej braku w odmowie kontaktów z dzieckiem każdy z rodziców może zwrócić się do Sądu Rodzinnego o rozpoznanie sporu. W takim wypadku każdy z rodziców może wnieść do Sądu o uregulowanie kontaktów z dzieckiem jak również zwrócić się do Sądu o udzielenie zabezpieczenia takich kontaktów w toczącym się już lub dopiero inicjowanym postępowaniu sądowym (zarówno o rozwód jak i o ustalenie kontaktów). Sąd na mocy przepisów kodeksu postępowania cywilnego w tym szczególnie 7561 k.p.c. może wydać takie postanowienie również na posiedzeniu niejawnym a więc opierając się na przedstawionym materiale i bez udziału rodziców dziecka.
Kara za utrudnianie kontaktów
Na koniec warto przypomnieć, że rodzic utrudniający kontakty drugiego rodzica z dzieckiem ale też rodzic nieodbywający tych kontaktów mimo ich ustalenia (zarówno w drodze polubownej jak i przez Sąd) naraża się na karę finansową ze strony Sądu. O karaniu w takich przypadkach szerzej tutaj.
Podstawa prawna
– Ustawa z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1995 r., Nr 83, poz. 417 ze zmianami),
– Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296 ze zmianami),
– Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego (Dz.U. 2020 poz. 433),
– Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii z dnia 10 kwietnia 2020 r. (Dz.U. 2020 poz. 658).
Adwokat Warszawa sprawy rodzinne.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
