Jeżeli dziecko związane jest emocjonalnie równie mocno z każdym z rodziców, którzy mieszkają oddzielnie z powodu rozwodu bądź separacji, warto jest rozważyć objęcie go tzw. opieką naprzemienną.
Czym jest opieka naprzemienna i w jaki sposób może zostać ustanowiona, opisuje niniejszy artykuł.
Z opieką naprzemienną mamy do czynienia wówczas, gdy oboje rodzice, którym przysługuje pełnia władzy rodzicielskiej, sprawują w porównywalnych i powtarzających się okresach czasu opiekę nad dzieckiem na przemian. W takiej sytuacji, małoletni przebywa przykładowo na zmianę po 1 tygodniu, czy też przez 2 tygodnie u każdego z nich.
Podkreślić trzeba, iż sama opieka naprzemienna nie jest w jakikolwiek sposób uregulowana w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, który jednak zawiera przepisy, wskazujące na sposób jej ustanowienia.
Do ustanowienia opieki naprzemiennej konieczna jest pełna zgoda i współdziałanie obojga rodziców, którzy posiadają pełnię władzy rodzicielskiej. Mogą oni w tym celu wspólnie sporządzić tzw. rodzicielski plan wychowawczy (porozumienie rodzicielskie), będący pisemnym porozumieniem o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem, jakie będzie miało miejsce po orzeczeniu przez sąd rozwodu, a w którym przewidziana będzie właśnie opieka naprzemienna.
Zgodnie z art. 58 § 1 krio – w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
Także w art. 107 § 1 wyżej wymieniony akt prawny stanowi, że – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.
Jeżeli rodzice nie dojdą do takiego porozumienia, wówczas sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzygnie samodzielnie o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Może on powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając w tym przedmiocie drugiego z nich, jedynie do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli jego dobro za tym przemawia. W takim przypadku oczywiście, opieka naprzemienna nie będzie mogła zostać ustanowiona.
Opiekę naprzemienną ustanowić można oczywiście nie tylko w sytuacji rozwodu rodziców. Taki model opieki wprowadzić mogą zawsze rodzice jeśli spełnione zostaną odpowiednie kryteria. Nie ma przeszkód aby osoby pozostające w związkach konkubenckich ustaliły po rozstaniu taki model opieki. Najlepiej aby jednak sposób sprawowania opieki potwierdzony został sądownie na wypadek mogących się pojawić w przyszłości sporów.
W świetle powyższego, stwierdzić trzeba, że do ustanowienia opieki naprzemiennej konieczne jest:
1) sprawowanie przez oboje rodziców pełni władzy rodzicielskiej,
2) wzajemne współdziałanie rodziców oraz zawarcie przez nich pisemnego porozumienia o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywania kontaktów z dzieckiem po rozwodzie,
3) przemawianie za taki rozwiązaniem dobra dziecka.
Podkreślić trzeba, że zgodnie z ustalonym orzecznictwem „dla zaistnienia opieki naprzemiennej nie ma znaczenia określenie (przez sąd) miejsca zamieszkania przy jednym z rodziców. Ustalenie miejsca pobytu dziecka jest konsekwencją normy zawartej w art. 28 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 lutego 2019 r. II SA/Bk 741/18).
W takiej i innych sprawach rodzinnych zachęcam do kontaktu z Kancelarią Adwokacką prowadzoną przez adwokata Bartosza Obrębskiego aby otrzymać profesjonalną pomoc prawną.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
