Orzeczenie przez sąd rozwodu, a więc ustanie związku małżeńskiego, rodzi szereg problemów, które powinny zostać uregulowane pod względem prawnym. Bez wątpienia, do najważniejszych należy dokonanie podział majątku wspólnego pomiędzy dotychczasowych współmałżonków.
Zgodnie z polskim prawem, podział majątku wspólnego małżonków może nastąpić:
1) w drodze umowy,
lub
2) w drodze postępowania sądowego.
W każdym z tych przypadków, może on przybrać postać podziału rzeczy wspólnej (tzw. podział w naturze), przyznania rzeczy wspólnej jednemu ze współwłaścicieli bądź licytacyjną sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny). Możliwe jest również stosowanie wszystkich tych sposobów łącznie.
Ten sposób podziału majątku wspólnego może zostać zastosowany tylko i wyłącznie wtedy, gdy zachodzi pełna zgodność dotychczasowych małżonków co do sposobu, w jaki ma to nastąpić.
Warunkiem jest także brak sprzeczności takiej umowy z prawem i zasadami współżycia społecznego.
Jej zawarcie może nastąpić w dowolnej formie, najlepiej pisemnej, choćby dla celów dowodowych, z wyraźnym wskazaniem przedmiotów, jakie podlegają podziałowi, określeniem ich wartości oraz sposobu samego podziału. W celu zapobieżenia ewentualnym niesprawiedliwościom, w przypadku, gdy wartość uzyskanych przez jedną ze stron elementów majątkowych nie jest taka sama, strony mogą przewidzieć odpowiednie dopłaty lub spłaty w celu ich wyrównania.
Pamiętać jednak trzeba, iż w przypadku, gdy przedmiotem podziału jest nieruchomość, wówczas niezbędne jest sporządzenie aktu notarialnego, pod rygorem nieważności zawartej w innej formie umowy z mocy samego prawa, co spowoduje, że nie wywoła ona żadnych skutków prawnych. Dotyczy to także prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa, do przeniesienia którego wymagana jest taka właśnie forma szczególna.
Sąd dokonuje podziału majątku wspólnego małżonków na wniosek, złożony przez jednego z nich, bądź też wspólnie.
Wniosek o dokonanie sądowego podziału majątku wspólnego małżonków może zostać złożony przez osobę uprawnioną w każdym czasie, gdyż uprawnienie to nie ulega przedawnieniu. Nie można się go również zrzec, gdyż ma ono charakter niezbywalny (art. 57 § 1 k.c.).
Odpowiedni do rozpatrzenia takiego wniosku jest sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce położenia majątku małżonków (art. 566 Kodeksu postępowania cywilnego).
W postępowaniu o podział majątku wspólnego małżonków, sąd rozpoznający daną sprawę zobowiązany jest do zachowania odpowiedniej kolejności metod podziału majątku wspólnego małżonków.
Oznacza to, że w przypadku, gdy możliwe jest dokonanie bezpośrednio fizycznego podziału majątku wspólnego byłych małżonków oraz przyznanie rzeczy jednemu z nich, a więc działanie w taki sposób, aby każdy z nich otrzymał ściśle określone ruchomości i inne składniki majątkowe, w tym wyodrębnią część rzeczy nieruchomej, to sposób ten ma pierwszeństwo przed pozostałymi.
Dopiero, gdy użycie takiego sposobu nie jest możliwe, wówczas dopuszczalne jest zastosowanie pozostałych metod.
Sąd dokonuje przede wszystkim oceny stanu składników majątkowych z chwili zniesienia wspólności małżeńskiej, co oznacza, że liczy się data orzeczenia rozwodu. Wartość poszczególnych przedmiotów majątkowych przyjmuje się z chwili orzekania.
Podział ten polega na rozdzieleniu pomiędzy byłych małżonków poszczególnych składników wchodzących w skład majątku wspólnego. Jeżeli występują różnice w zakresie ich wartości, wówczas sąd zarządza ich odpowiednie wyrównanie poprzez dopłaty pieniężne w proporcjonalnej wysokości.
W przypadku, gdy żaden ze współmałżonków nie wyrazi zgody na przyznanie mu konkretnego przedmiotu wchodzącego w skład majątku wspólnego, sąd zarządza jego sprzedaż na licytacji.
Polega ona na sprzedaży przedmiotów majątkowych wchodzących w skład majątku wspólnego podziale uzyskanej w ten sposób kwoty pomiędzy dotychczasowych współmałżonków, proporcjonalnie do wielkości ich udziałów.
W sprawach o podziała majątku wspólnego małżonków oraz w innych sprawach z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego zachęcam do kontaktu z Kancelarią Adwokacką prowadzoną przez adwokata Bartosza Obrębskiego aby otrzymać profesjonalną pomoc prawną.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
