Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w wyroku orzekającym rozwód Sąd obowiązany jest rozstrzygnąć o:
W powyższych kwestiach rodzice dysponują dość znacznym zakresem swobody. W przypadku bowiem, gdy zawrą oni na specjalne porozumienie na piśmie – tzw. rodzicielski plan wychowawczy, w którym uregulują kwestie związane ze sposobem wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniem kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, sąd powinien je uwzględnić je w wydanym wyroku. Warunkiem jest, aby nie sprzeciwiało się ono dobru dziecka.
Jeżeli tego rodzaju porozumienie nie zostanie ustalone przez rodziców, wówczas o wszystkich tych kwestiach decyduje arbitralnie sąd. Jedną z wytycznych jest zasada, że rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
W przedmiocie sprawowania władzy rodzicielskiej po rozwodzie sądy najczęściej orzekają o:
Pierwsze rozwiązanie oznacza, że w obydwoje rodzice w równym stopniu będą wykonywać zarówno swoje uprawnienia, jak i obowiązki w stosunku do dziecka, a wszystkie ważniejsze decyzje, które go dotyczą, będą musiały być podejmowane wspólnie. Sąd zdecyduje się na nie tylko wtedy, gdy dojdzie do przekonania, że jest to zgodne z dobrem dziecka, zaś sami rodzice znajdują się w stanie pełnego porozumienia w sprawach dotyczących dziecka, demonstrując wyraźny brak konfliktu w tym zakresie.
Powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej tylko jednemu z rodziców, również musi być uzasadnione dobrem małoletniego. Będzie to miało miejsce w sytuacji, w której pomiędzy rodzicami panuje konflikt, wskazujący że nie są oni w stanie wychowywać dziecka bez nieporozumień i kłótni, które źle wpływają na jego psychikę. Celem takiego posunięcia będzie więc zapewnienie dziecku odpowiedniego spokoju, poczucia stabilizacji oraz odpowiednich warunków wychowania.
Wydając takie orzeczenie, sąd wskazuje jednocześnie, w jakich istotnych sprawach dziecka wymagana jest zgoda obojga rodziców. Zazwyczaj będzie to:
Inne decyzje, o mniejszym ciężarze gatunkowym, będą mogły być podejmowane przez tylko jednego rodzica, sprawującego stałą opiekę nad dzieckiem.
Musisz jednak wiedzieć, że pomimo ograniczenia władzy rodzicielskiej jednego z rodziców, ma on takie samo prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem, jak drugi z nich. Nie zależy to bowiem od zakresu wykonywania władzy rodzicielskiej. Piszę o tym w dalszej części artykułu.
Poza opisanymi rozwiązaniami dotyczącymi sprawowania władzy rodzicielskiej, sąd może jeszcze orzec o:
Do pozbawienia władzy rodzicielskiej może dojść w sytuacji, gdy rodzice jej nadużywają albo w sposób rażący zaniedbują swoje obowiązki. Jej ograniczenie może mieć miejsce wówczas, gdy rodzice nie są w stanie podołać swoim obowiązkom w jakimś zakresie, co powoduje zagrożenie dla dobra dziecka. Z kolei zawieszenie władzy rodzicielskiej może nastąpić w razie wystąpienia przemijającej przeszkody w jej sprawowaniu.
O tym, czym są kontakty z dzieckiem, wskazują przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z nim, pojęcie to obejmuje:
Musisz wiedzieć, że utrzymywanie kontaktów z dzieckiem należy nie tylko do zakresu uprawnień rodziców, ale także stanowi ich podstawowy obowiązek. Także na dzieciach ciąży powinność utrzymywania kontaktów z rodzicami.
Jak wspomniałem wcześniej, rodzice mają prawo do kontaktów ze swoimi dziećmi niezależnie od zakresu przysługującej im władzy rodzicielskiej. Oznacza to, że jej ograniczenie czy nawet pobawienie nie wpływa na kształt tego uprawnienia.
Warto zaznaczyć, że rodzice nie są jedynymi osobami, które mają prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Tego rodzaju przywilej przysługuje także jego:
Konieczność formalnego uregulowania kontaktów z dzieckiem zachodzi w sytuacji, gdy pomiędzy rodzicami dochodzi do rozwodu, zwłaszcza gdy jeden z nich – na ogół sprawujący bezpośrednią opiekę nad małoletnim – utrudnia drugiemu z nich utrzymywanie z nim więzi.
Może to nastąpić poprzez:
Sąd orzeka o uregulowaniu kontaktów rodziców z dzieckiem:
Jak wskazałem wcześniej, jednym z obligatoryjnych elementów wyroku orzekającego rozwód lub separację jest rozstrzygnięcie o władzy rodzicielskiej oraz właśnie o kontaktach z dzieckiem.
Sąd może od tego odstąpić jeżeli rodzice porozumieli się w tym zakresie i przedstawili na piśmie tzw. rodzicielski plan wychowawczy.
Sąd opiekuńczy może orzec o uregulowaniu kontaktów z dzieckiem także w odrębnym postępowaniu, wszczętym na wniosek każdego z rodziców – jednego lub obojga. Właściwy do jego rozpoznania jest sąd miejsca zamieszkania dziecka.
W wydanym orzeczeniu sąd, ustanawiając miejsce zamieszkania dziecka u jednego z rodziców, wskazuje w jakich dniach i godzinach dziecko ma przebywać u drugiego z nich.
Jeżeli sąd zdecydował, że władza rodzicielska będzie przysługiwać na równi obojgu rodzicom, może także ustalić sprawowanie przez nich tzw. opieki naprzemiennej.
Polega ona na wykonywaniu przez oboje rodziców opieki nad dzieckiem na przemian – w porównywalnych i powtarzających się okresach czasu. Przy takim rozwiązaniu, małoletni przebywa na ogół na zmianę po jednym tygodniu u każdego z nich.
Aby Sąd zastosował takie rozwiązanie musi to być zgodne z dobrem dziecka, oraz wolą obojga rodziców. Niezbędne jest więc zgodne złożenie wniosku przez nich w tym przedmiocie.
Rodzice mogą ustalić zasady i sposoby utrzymywania kontaktów z dzieckiem w zawartym w tym celu porozumieniu. Muszą oni przy tym kierować się przede wszystkim dobrem dziecka oraz brać pod uwagę jego rozsądne życzenia.
Powinieneś wiedzieć, że porozumienie takie rodziców może przybrać dowolną formę, także ustną.
Jeżeli dojdzie do jego ustalenia, rodzice mogą złożyć do sądu zgodny wniosek o nieorzekanie w sprawie kontaktów z dzieckiem z jednoczesnym zadeklarowaniem, iż będą samodzielnie na bieżąco podejmowali zgodne decyzje w tym przedmiocie. Sądy, choć nie mają takiego obowiązku, na ogół przychylają się do takiego wniosku.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
