Przed rozwodem oczywistym jest, że dziecko zamieszkuje razem z rodzicami jednak po ustaniu małżeństwa powstaje problem określenia gdzie dziecko faktycznie zamieszkuje.
Zgodnie przepisami kodeksu cywilnego, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, a więc mówiąc o miejscu zamieszkania na gruncie prawa cywilnego, nie mówimy o dokładnym adresie, gdzie dana osoba zamieszkuje, lecz o miejscowości.
Zgodnie z kodeksem cywilnym, miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców, albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.
Problem z ustaleniem miejsca zamieszkania dziecka pojawia się, gdy pomiędzy rodzicami został orzeczony rozwód, rodzice nie mieszkają wspólnie, a ponadto oboje posiadają pełną władzę rodzicielską.
W takim przypadku, zgodnie kodeksem cywilnym, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa.
W takim wypadku miejsce zamieszkania dziecka określa sąd opiekuńczy i może uczynić to już w wyroku rozwodowym.
Należy Pamiętać, że kwestia ustalenia miejsca zamieszkania dziecka w związku z rozwodem rodziców Sąd obligatoryjnie rozstrzyga w wyroku rozwodowym (w przypadku braku zgodnego wniosku stron o nieorzekanie o takich kontaktach).
Sąd ustalając miejsce pobytu dziecka nie wskazuje konkretnego adresu, wskazuje natomiast, że dziecko mieszka w każ razowym miejscu zamieszkania jednego rodzica.
Również w przypadku zastosowania przez Sąd tak zwanej opieki naprzemiennej Sąd może ustalić miejsce zamieszkania dziecka u jednego z rodziców co w późniejszym czasie może okazać się bardzo istotna kwestią.
Podstawa prawna:
• Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296, ze zmianami.) ,
• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1995 r., Nr 83, poz. 417 ze zmianami),
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93 ze zmianami).
Adwokat Warszawa rozwód.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
