Kancelaria Adwokacka Bartosz Kamil Obrębski

Rozwód z adwokatem czy bez?

Spis treści

Poprzez rozwód następuje rozwiązanie związku małżeńskiego. Może on zostać orzeczony tylko i wyłącznie przez sąd, powodując bardzo daleko idące skutki prawne, dotyczące nie tylko osobistej, ale i majątkowej sytuacji stron.

Czym jest rozwód?

Rozwód oznacza rozwiązanie małżeństwa, a więc jego ustanie. Skutek taki następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku wydanego w tym przedmiocie przez sąd.

Kiedy rozwód jest dopuszczalny?

Warunkiem rozwiązania małżeństwa przez rozwód jest stwierdzenie przez sąd istnienia pozytywnych przesłanek rozwodowych, przy jednoczesnym braku wystąpienia przesłanek o charakterze negatywnym.

Pozytywne przesłanki rozwodowe

Aby sąd orzekł rozwód muszą zostać spełnione tzw. pozytywne przesłanki rozwodowe.

Jest on więc dopuszczalny, gdy nastąpił rozkład pożycia małżeńskiego. Musisz wiedzieć, że musi ono mieć charakter:

  • zupełny,
  • trwały.
 

Pierwsza z wymienionych okoliczności oznacza, że przestała istnieć przynajmniej jedna z koniecznych więzi każdego związku małżeńskiego:

  • ekonomiczna, polegająca na prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego,
  • seksualna,
  • duchowa, czyli uczucie miłości łączącego jego strony.
 

Co oznacza pojęcie „zupełnego rozkładu”?
Zdaniem Sądu Najwyższego, skoro od szeregu lat między stronami nie istnieje żadna więź duchowa, fizyczna ani gospodarcza, to rozkład ich pożycia należy uznać za zupełny. W praktyce, sądy przyjmują, że stan taki musi trwać przynajmniej kilka miesięcy.

Musisz wiedzieć, że najważniejszą rolę w ocenie zaistnienia przesłanek umożliwiających orzeczenie rozwodu, odgrywa brak więzi uczuciowej. Skutkiem tego jest okoliczność, że jeśli występuje ona w dalszym ciągu, to pomimo braku dwóch pozostałych, rozwód nie jest dopuszczalny.

Z kolei do uznania, że rozkład jest „trwały” nie jest konieczne stwierdzenie, że powrót małżonków do pożycia jest bezwzględnie wyłączony. Wystarczy w tym względzie oparta na doświadczeniu życiowym ocena, że w okolicznościach danej sprawy powrót małżonków do wspólnego pożycia nie nastąpi i jest w praktyce wykluczony. Sąd musi przy tym na uwadze indywidualne cechy charakteru małżonków.

Negatywne przesłanki rozwodowe

Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, aby doszło do rozwodu, nie może on być:

  • sprzeczny z dobrem małoletnich dzieci,
  • godzić w zasady współżycia społecznego,
  • żądany przez tego z małżonków, który jest wyłącznie winny rozpadowi związku.
 

Powinieneś wiedzieć, że żaden przepis obowiązującego prawa nie definiuje samego pojęcia „dobra małoletnich dzieci”. Przyjmuje się, iż obejmuje ono zapewniane przez rodziców dziecku dóbr zarówno materialnych, jak i niematerialnych, a także podejmowane przez nich czynności, mających na celu zapewnienie sprawowania nad nim odpowiedniej pieczy oraz zabezpieczenie jego prawidłowego rozwoju w poczuciu stabilizacji i bezpieczeństwa.

Oceniając, czy dobro małoletnich dzieci małżonków nie sprzeciwia się rozwodowi, sąd powinien przede wszystkim rozważyć, czy nie spowoduje on osłabienia więzi z dziećmi tego z małżonków, przy którym one nie pozostaną, w stopniu mogącym ujemnie wpłynąć na wykonywanie jego obowiązków rodzicielskich. Uszczerbku dla małoletnich dzieci można się dopatrzyć w orzeczeniu rozwodu, gdy istniejący stan faktyczny nie pozwala na rozstrzygnięcie o ich sytuacji w sposób zapewniający zaspokojenie ich potrzeb materialnych i moralnych, co najmniej w takim zakresie, w jakim były one zaspokajane przed ustaniem małżeństwa. Dla oceny, czy dobro dzieci ucierpi wskutek orzeczenia rozwodu, istotne znaczenie mają:

  • ich wiek,
  • dotychczasowe stosunki z rodzicami,
  • stan zdrowia oraz
  • stopień wrażliwości.
 

Jednocześnie przyjmuje się, że przedłużający się konflikt małżonków jest dla ich dzieci przeżyciem tak negatywnym i godzącym w poczucie stabilności, że wyklucza odmowę orzeczenia rozwodu ze względu na dobro wspólnych małoletnich dzieci.

Podkreślić trzeba, że sprzeczność orzeczenia rozwodu z zasadami współżycia społecznego występuje, gdy jest on niezgodny z ogólnie uznawanymi w danym społeczeństwie wartościami. Sytuacje takie mogą zwłaszcza wchodzić w rachubę wtedy, gdy z zasadami tymi nie dałoby się pogodzić rażącej krzywdy, jakiej doznałby małżonek sprzeciwiający się żądaniu rozwodu, albo gdy przeciw rozwodowi przemawiają poważne względy natury społeczno – wychowawczej.

Udzielenie rozwodu uważa się za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, na przykład w sytuacji gdy jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore, wymaga opieki materialnej i moralnej współmałżonka, a rozwód stanowiłby dla niego rażącą krzywdę.

Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia. Od tej zasady są dwa wyjątki – w sytuacji, gdy drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód oraz w przypadku gdy taka odmowa jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Z drugiej strony, odmowa współmałżonka na wyrażenie zgody na rozwód jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, jeśli czyni on to wyłącznie w zamiarze szykany albo dla zemsty lub z nienawiści do małżonka winnego rozkładu pożycia.

W jaki sposób można uzyskać rozwód?

Aby uzyskać rozwód, niezbędne jest wystąpienie z odpowiednim pozwem do Sądu. Może to uczynić każdy ze współmałżonków.

Sądem właściwym w sprawie rozwodowej jest, co do zasady, Sąd Okręgowy w którego obszarze działania małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich jeszcze tam przebywa.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, istnieją dwie drogi do uzyskania rozwodu:

  • za porozumieniem stron,
  • z orzeczeniem o winie współmałżonka w zupełnym i trwałym rozkładzie związku małżeńskiego.
 

Która z nich zostanie wybrana, zależy od woli stron i podjętej przez nich decyzji. Musisz wiedzieć, że nie ma ona charakteru ostatecznego i może ulec zmianie w trakcie toczącego się procesu. Strony mają bowiem prawo korygować swoje stanowisko i zgłosić inne żądania oraz wnioski, aniżeli te, które zostały sformułowane w pozwie rozwodowym. Każda z nich więc może wstępnie uznać, że nie wnosi o orzeczenie winy, po czym złożyć wniosek przeciwny.

Jak przebiega proces rozwodowy?

Rozprawa rozwodowa odbywa się przy drzwiach zamkniętych. Oznacza to, że na sali sądowej mogą przebywać tylko i wyłącznie strony, a także ich pełnomocnicy procesowi, w postaci na ogół adwokatów lub radców prawnych.

W rozprawie rozwodowej mogą brać udział także tzw. mężowie zaufania. Są oni wskazywani przez strony postępowania spośród bliskich im osób. Nie mogą oni jednak zabierać głosu podczas toczącego się procesu.

Proces rozwodowy przebiega w kilku, ściśle określonych etapach na które składają się:

  • posiedzenie przygotowawcze,
  • rozprawa,
  • wyrokowanie.
 

Pierwsze z nich służy ustaleniu prze sąd wstępnego stanowiska stron oraz sporządzeniu z ich udziałem planu rozprawy. Ta z kolei obejmuje przede wszystkim postępowanie dowodowe. Po jego zakończeniu sąd udziela stronom głosu, a następnie przewodniczący wydaje zarządzenie o zamknięciu rozprawy.

O czym sąd orzeka w wyroku rozwodowym?

Po zamknięciu rozprawy i naradzie, sąd wydaje wyrok, w którym:

  • orzeka o rozwiązaniu małżeństwa,
  • wskazuje winnego rozpadu małżeństwa, chyba, że małżonkowie o to nie wniosą,
  • rozstrzyga o władzy rodzicielskiej oraz ustala kontakty z dzieckiem,
  • ustala wysokość alimentów,
  • decyduje o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania współmałżonków,
  • na wniosek stron przeprowadza podział majątku wspólnego.
 

Jakie są skutki prawne rozwodu?

Rozwód pociąga to za sobą daleko idące skutki prawne, które polegają na tym, że:

  • przestaje istnieć związek małżeński – sytuacji tej nie można już odwrócić, tak jak ma to miejsce w przypadku formalnej separacji, kiedy możliwy jest powrót do stanu sprzed jej orzeczenia,
  • pomiędzy małżonkami zanika ustrój wspólności majątkowej. Tym samym, w miejsce majątku wspólnego powstają dwa odrębne majątki osobiste, a każdy z małżonków uprawniony jest do wystąpienia z żądaniem dokonania podziału majątku wspólnego,
  • każda ze stron może zawrzeć nowy związek małżeński,
  • na byłych małżonkach nie ciąży już obowiązek udzielania sobie wzajemnej pomocy. Zamiast niego powstaje obowiązek alimentacyjny rozciągający się nie tylko na współmałżonków, ale także na wspólne dzieci,
  • wygasa możliwość ustawowego dziedziczenia małżonków nawzajem po sobie,
  • przestaje funkcjonować domniemanie prawne, że dziecko pochodzi z małżeństwa, jeżeli urodziło się ono po upływie trzystu dni po orzeczeniu rozwodu.
 

Rozwód – z adwokatem, czy bez?

Od wyboru stron zależy, czy zdecydują się na przeprowadzenie rozwodu jedynie z własnym udziałem, czy też zdecydują się na skorzystanie z pomocy profesjonalnego prawnika, a więc adwokata lub radcy prawnego. To ostatnie rozwiązanie wprawdzie pociąga za sobą dodatkowe koszty, w postaci konieczności uiszczenia odpowiedniego wynagrodzenia, jednak jest ono głęboko uzasadnione. Tylko bowiem osoba dysponująca właściwą wiedzą oraz doświadczeniem jest w stanie w odpowiedni sposób sformułować pozew rozwodowy, przeprowadzić sprawnie czynności procesowe oraz zadbać o ochronę interesu stron, ustrzegając się przy tym od popełnienia rażących błędów. Dlatego decydując się na rozwód, powinieneś poważnie rozważyć, czy nie zatrudnić mecenasa, jeśli chcesz, aby Twój proces przebiegł bez zbędnych przeszkód, generujących dodatkowe wydatki, nerwy oraz czas.

Adwokat Bartosz Obrębski

E - mail

adwokat.obrebski@gmail.com

Telefon

508 269 045

Ostatnie wpisy:

Znieważanie funkcjonariusza publicznego

Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.