Kancelaria Adwokacka Bartosz Kamil Obrębski

Separacja w polskim prawie rodzinnym

Spis treści

Kiedy separacja?

W przypadku orzeczenia separacji przez Sąd ustawodawca „złagodził” przesłanki takiego rozstrzygnięcia w stosunku do orzeczenia rozwodu. W omawianym przypadku musi nastąpić trwały rozkład pożycia małżeńskiego, w przypadku rozwodu rozkład jest trwały i zupełny.

Jeśli przesłanka ta zostaje spełniona każdy z małżonków może wnieść do sadu o orzeczenie separacji. Sad może orzec separację nawet gdy istnieje szansa powrotu małżonków do wspólnego pożycia.

Kiedy Sąd nie orzeka separacji?

Sąd nie orzeknie o separacji jeśli wskutek niej miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków. Sąd bada w takim wypadku czy, orzeczenie separacji nie spowoduje, że ucierpi dobro wspólnego małoletniego dziecka w stopniu większym niż gdyby separacja nie została orzeczona.

Inną przesłanka powodująca niemożliwość wydania przez Sąd postanowienia o separacji jest niezgodność takiego orzeczenia z zasadami współżycia społecznego. Ma to miejsce na przykład nieuleczalnej choroby jednego z małżonków gdy sąd uzna, że separacja byłaby krzywdząca dla niego.

Czym jest trwały rozpad pożycia małżeńskiego?

Podobnie jak w przypadku rozwodu mamy tu do czynienia z oceną istnienia trzech więzi łażących małżonków. Mianowicie więzi, emocjonalnej, fizycznej, i gospodarczej. Rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny, gdy nie istnieje między małżonkami żadna z tych więzi.

Na separacje nie jest konieczna zgoda małżonka.

Do orzeczenia separacji podobnie jak rozwodu nie jest wymagana zgoda małżonką, choć zdecydowanie zgoda taka przyspiesza postępowanie.

Warto pamiętać, że małżonkowie mogą wystąpić ze zgodnym wnioskiem o orzeczenie separacji.

W przypadku zgodnego wniosku małżonków Sąd może poprzestać na przesłuchaniu małżonków i nie przeprowadzać innych dowodów. Sytuacja taka jest możliwa wyłącznie gdy z małżeństwa nie pochodzą wspólne małoletnie dzieci. Oczywiście również i w tym przypadku konieczne jest zaistnienie trwałego rozpadu pożycia małżeńskiego. W takim przypadku postępowanie toczy się w trybie nieprocesowym a opłata wynosi 100 zł, zaś Sąd nie orzeka o winie za rozpad pożycia.

W przypadku braku wspólnego wniosku o separację Sąd ustala, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Dodatkowo postępowanie toczy się w trybie procesowym (bardziej formalizowanym od trybu nieprocesowego), zaś opłata wynosi tu 600 zł.

Pozew o separację, podobnie jak w przypadku rozwodu, należy wnieść do Sądu Okręgowego właściwego ze względu na ostatnie wspólne zamieszkanie małżonków, jeżeli choć jedno z nich jeszcze stale w danym okręgu przebywa. Jeżeli każdy z małżonków mieszka w innym miejscu, wówczas właściwy będzie Sąd Okręgowy miejsca zamieszkania strony pozwanej. Gdyby nie udało się ustalić miejsca zamieszkania strony pozwanej, wtedy właściwy jest Sąd Okręgowy miejsca zamieszkania powoda.

Jakie są skutki separacji?

Orzeczenie separacji nie powoduje rozwiązania małżeństwa, natomiast powoduje miedzy innymi, że:

– powstanie między małżonkami rozdzielności majątkowej – następstwem tego jest możliwość żądania przez każdego z małżonków podziału majątku, który był objęty wspólnością ustawową

– małżonek pozostający w separacji nie może zawrzeć małżeństwa;

– jeżeli wymagają tego względy słuszności małżonkowie pozostający ze sobą w separacji obowiązani są do wzajemnej pomocy;

– jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie sąd orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania separowanych małżonków;

– małżonek nie dziedziczy po drugim małżonku na podstawie ustawy, traci też prawo do zachowku;

– w wyroku orzekającym separację sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz orzeka, w jakiej wysokości każde z małżonków obowiązane jest do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka.

Podobnie jak w przypadku postępowania o rozwód Sąd może, i powinien w wypadku zaistnienia w jego ocenie możliwości utrzymania małżeństwa, podejmować próby skierowania stron na mediację. Jednak w obecnym stanie prawnym nie Sąd Ne może zmusić stron do udziału w mediacji.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1964 r., Nr 9, poz. 59, ze zmianami);

• Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296, ze zmianami.)

Adwokat Warszawa sprawy rodzinne.

Adwokat Bartosz Obrębski

E - mail

adwokat.obrebski@gmail.com

Telefon

508 269 045

Ostatnie wpisy:

Znieważanie funkcjonariusza publicznego

Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.