Gdy jeden z małżonków nie chce partycypować w kosztach utrzymania rodziny, a otrzymuje wynagrodzenie za pracę lub z innych tytułów Sąd może nakazać pracodawcy wypłatę wynagrodzenia tego małżonka do rąk drugiego z małżonków. Możliwość taka istnieje także gdy nie toczy się jeszcze postępowanie o rozwód.
Zgodnie z art. 28 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli jeden z małżonków pozostający we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.
Artykuł 28 § 1 przewiduje nadzwyczajny, szybki tryb uproszczony, w jakim rodzina może od podmiotu zobowiązanego z mocy art. 27, lecz uchylającego się od dobrowolnego wypełniania swojego obowiązku, uzyskać środki niezbędne do jej prawidłowego funkcjonowania.
Przesłankami korzystania z art. 28 § 1 są:
1) niewypełnianie przez żonę lub męża obowiązku przewidzianego w art. 27 oraz
2) pozostawanie przez małżonków we wspólnym pożyciu; faktyczna rozłączność (separacja) wyłącza możliwość wydania przez sąd nakazu przewidzianego w tym przepisie.
Zgodnie z art. 28 § 1 k.r.o., omawiany nakaz zachowuje moc mimo ustania po jego wydaniu wspólnego pożycia małżonków (tj. po rozpadzie więzi duchowej, fizycznej i gospodarczej łączącej małżonków).
Sąd może jednak na wniosek każdego z małżonków nakaz ten zmienić albo uchylić.
Warto przypomnieć w tym miejscu, że zgodnie z art. 27 kro oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.
Nakaz wypłaty wynagrodzenia do rąk drugiego małżonka jest zatem alternatywnym sposobem zapewnienia aby każdy z małżonków przyczyniał się do zaspokojenia potrzeb rodziny. Drugi ze sposobów opisany został tutaj.
Nim sąd wyda nakaz wypłaty wynagrodzenie powinien wysłuchać małżonka przeciw, któremu nakaz zostanie wydany. Na tym etapie istnieje możliwość przedstawienia Sądowi argumentacji przeciw wydaniu nakazu. Nakaz nie jest uchylany automatycznie. Warto pamiętać, ze jeżeli Sąd wyda wspomniany nakaz i po tym zdarzeniu nastąpi zmiana np. rozłąka małżonków (faktyczna separacja) Sąd nie uchyli automatycznie nakazu. Dzieje się tak dopiero na wniosek jednego z małżonków.
Nie zawsze jednak sąd, nawet na wniosek małżonka, uchyli postanowienie po ustaniu pożycia małżonków. W uchwale z dnia 30 sierpnia 1966 r., sygn. akt III CZP 67/66 Sąd Najwyższy wskazał, że zerwanie na stałe bez usprawiedliwionej przyczyny pożycia przez tego z małżonków, w stosunku do którego został wydany nakaz, by część jego zarobku była wypłacana do rąk drugiego z małżonków i ta część zarobków jest wypłacana zgodnie z treścią nakazu, nie uzasadnia uchylenia wydanego postanowienia.
W orzecznictwie pojawiły się również poglądy przeciwne.
Nakaz wypłaty wynagrodzenia obejmuje co do zasady wynagrodzenie za pracę, premie, dodatki do wynagrodzenia, deputaty pracownicze. Sąd może więc nakazać wypłacanie do rąk drugiego małżonka płacy zasadniczej, jak również wszelkich innych składników wynagrodzenia.
Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1976 r., sygn. akt III CZP 97/75, przepisu art. 28 k.r.o. nie stosuje się do należności nie mających charakteru dochodów małżonka, a w szczególności do kwoty przypadającej mu z tytułu odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość stanowiącą jego majątek odrębny.
Wykonanie orzeczenia następuje bez udziału komornika.
Istotne jest, że każdorazowa zmiana miejsca pracy małżonka, przeciw któremu wydany jest nakaz, powoduje konieczność wydania nowego nakazu.
Wniosek o nakazanie wypłaty wynagrodzenia do rąk drugiego z małżonków należy skierować do Sądu Rejonowego właściwego dla mniejsza zamieszkania małżonków.
Warto przy tym pamiętać, że pozew taki jest wolny od opłat sądowych.
Podstawa prawna:
– Ustawa z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1995 r., Nr 83, poz. 417 ze zmianami),
– Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296 ze zmianami),
– Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005, Nr 167, poz. 1398).
Adwokat Warszawa rozwód. Adwokat prawo rodzinne Warszawa.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
