Zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki.
Domniemania tego nie stosuje się, jeżeli dziecko urodziło się po upływie trzystu dni od orzeczenia separacji.
Domniemanie powyższe może zostać obalone. Niestety ustawodawca zakreślił tu stosunkowo krótki termin. Otóż domniemany ojciec chcący zaprzeczyć ojcostwu ma na to 6 miesięcy licząc od chwil dowiedzenia się o urodzenia dziecka nie później jednak niż przed osiągnięciem pełnoletniości przez dziecko. W przypadku matki ma ona na wniesienie powództwa 6 miesięcy od urodzenia dziecka.
Ustawodawca wprowadził możliwość aby w takich wypadkach z pozwem o zaprzeczenie ojcostwa wystąpił prokurator. W tym celu należy złożyć stosowny wniosek do prokuratora opasując zarówno powody powątpiewania w pochodzenie dziecka oraz w miarę możliwości dowody potwierdzające te twierdzenia, należy również wskazać prokuratorowi powód uchybienia terminowi.
Wnosząc powództwo o zaprzeczenie ojcostwa należy wskazać swoje twierdzenia w tym zakresie oraz przedstawić stosowne dowody (najczęściej są to zeznania świadków wskazujące, że mąż matki dziecka od dawna nie utrzymuje z nią kontaktów w tym cielesnych oraz popularne w ostatnich latach testy DNA zaprzeczające pochodzeniu dziecka).
Również dziecko może zaprzeczyć ojcostwu Dziecko po osiągnięciu pełnoletniości może złożyć pozew o zaprzeczenie ojcostwa. W tym przypadku dziecko powinno złożyć pismo w terminie 3 lat od uzyskana pełnoletniości. Jeżeli jednak uchybi terminowi to tak jak opisywano wyżej może złoży wniosek do prokuratora o wytoczenie w jego imieniu pozwu.
Matka wytacza pozew przeciw ojcu (domniemanemu) i dziecku, jeżeli ojciec nie żyje wtedy tylko przeciw dziecku.
Ojciec (domniemany) wytacza pozew przeciw matce i dziecku, jeżeli matka nie żyje wtedy tylko przeciw dziecku.
Dziecko wytacza powództwo przeciw matce i domniemanemu ojcu).
Istotne jest to, że rzeczywisty ojciec (biologiczny) dziecka nie ma uprawnienia do złożenia pozwu o zaprzeczenie ojcostwa. W takiej sytuacji do zainicjowania procesu znowu władny jest prokurator.
Sądem właściwym do rozpoznania pozwu o zaprzeczenie ojcostwa jest sąd Rejonowy, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania. Jeżeli pozwany nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, właściwy miejscowo jest sąd według miejsca pobytu pozwanego w Polsce, a gdy nie jest ono znane lub nie leży w Polsce – według ostatniego miejsca zamieszkania w Polsce.
Opłata jest stała o wynosi 200 zł.
Zaprzeczenie nie można dokonać w stosunku do pełnoletniego dziecka, gdy dziecko zostało poczęte w następstwie zabiegu medycznego, na który mąż matki się zgodził. Zaprzeczenie ojcostwa nie jest dopuszczalne po śmierci dziecka.
Podstawa prawna:
• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 1964 r., Nr 9, poz. 59, ze zmianami);
• Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 1964 r., Nr 43, poz. 296, ze zmianami.).
Adwokat Warszawa sprawy rodzinne.
Znieważanie funkcjonariusza. Przestępstwo znieważenia funkcjonariusza jest szczególną formą przestępstwa znieważenia. Jego znamiona są bardzo podobne, zaś zasadniczą różnicą jest to, iż może ono być skierowane tylko i wyłącznie przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu.
Przesłuchanie dziecka w sprawie rodzinnej Sprawy rodzinne, z uwagi na swój przedmiot, mają szczególny charakter. Przejawia się on między innymi tym, że dzieci, pomimo że są osobami
